نوای بامداد — به نقل از مشرق نیوز
در نشست تخصصی مرکز پژوهش های توسعه و آینده نگری با محوریت «تغییر اقلیم اثرات و پیامدهای آن بر ایران» جمعی از پژوهشگران و مسئولان از جمله فرخ مسجدی محمدرضا فرزانه و پدرام عطارد به بررسی روند تغییرات اقلیمی در ایران و چالش های پیش روی کشور پرداختند یافته های این نشست نشان می دهد که تغییرات اقلیمی در ایران نه تنها واقعی و محسوس است بلکه نرخ گرمایش در کشور حدود دو برابر میانگین جهانی برآورد شده است
روند جهانی تغییرات اقلیمی و موقعیت ایران
محمدرضا فرزانه، عضو هیئت علمی پژوهشکده محیط زیست، به بررسی روند جهانی تغییرات اقلیمی پرداخت. وی اشاره کرد که از سال ۱۹۸۸ و با تأسیس پنل بینالمللی تغییر اقلیم (IPCC)، گزارشهای منظم علمی منتشر شدهاند که تأثیرات گرمایش جهانی را در سطح سیاره رصد میکنند. این گزارشها شامل شش سند مهم از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۲ هستند و اکنون گزارش هفتم در حال تدوین است که تمرکز ویژهای بر تغییر اقلیم در شهرها دارد.
بر پایه این گزارش ها میانگین افزایش دما در سطح جهانی حدود ۰ ۷ درجه سانتی گراد برآورد شده اما در ایران این عدد به ۱ ۳ درجه رسیده که نشان دهنده شدت بیشتر تغییر اقلیم در کشور ماست
الگوی نگرانکننده تغییرات اقلیمی در ایران
فرزانه تصریح کرد که برخلاف گذشته، اکنون شواهد علمی و دادههای دقیق هواشناسی نشان میدهند که تغییرات اقلیمی در ایران نه تنها اتفاق افتاده بلکه در حال تشدید است. نمودارهای دمایی و بارشی کشور طی دهههای اخیر، تغییر الگوهای اقلیمی را تأیید میکنند. بهویژه مناطقی مانند زاگرس شاهد تغییرات چشمگیری در الگوی بارش و دما بودهاند.
پدرام عطارد عضو هیئت علمی دانشگاه تهران نیز تأکید کرد که ایران از نظر جغرافیایی و اقلیمی در موقعیت خاص و حساسی قرار دارد طبق آمار مساحت ایران بالغ بر ۱۶۵ میلیون هکتار است که آن را به یکی از بزرگ ترین کشورهای منطقه تبدیل کرده اما میانگین بارش سالانه آن تنها حدود ۲۵۰ میلی متر است این رقم ایران را در رتبه ۱۶۳ از میان ۲۰۰ کشور جهان از نظر بارندگی قرار می دهد این در حالی است که میانگین بارش در کشورهای همسایه حدود ۴۰۰ میلی متر است
کشوری گرمتر و خشکتر از همسایگان
میانگین دمای بلندمدت ایران حدود ۱۷ درجه سانتیگراد است، در حالی که میانگین دمای کشورهای همسایه حدود ۱۴ درجه است. این بدین معناست که ایران همزمان گرمتر و خشکتر از بسیاری از کشورهای همسایه خود است. علاوه بر آن، با جمعیت بالغ بر ۸۶ میلیون نفر، فشار بر منابع طبیعی و محیطزیست ایران چند برابر میشود.
زاگرس؛ آینه تغییرات اقلیمی ایران
یکی از مناطق کانونی تغییر اقلیم در ایران، رشتهکوه زاگرس است. براساس یافتههای ارائهشده، حدود ۵۰ درصد از روندهای اقلیمی در زاگرس، شامل دما، بارش و سرعت باد، دارای تغییرات معنیدار افزایشی یا کاهشی هستند. شدت این تغییرات تقریباً معادل با کل کشور و حدود دو برابر متوسط جهانی است.
پیش بینی ها نشان می دهد که دمای زاگرس در بازه زمانی ۱۴۱۰ تا ۱۴۴۰ نسبت به سال های ۱۳۶۵ تا ۱۴۰۰ بین ۰ ۲ تا ۱ ۲ درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت همچنین شاخص وقایع حدی مانند خشکسالی موج گرما و بارش های سیلابی نیز افزایش یافته و حدود ۵۰ درصد از روندهای آن ها افزایشی است
تهدیدات تغییر اقلیم برای کشور
تغییر اقلیم تنها یک چالش زیستمحیطی نیست بلکه تبعات اجتماعی، اقتصادی و حتی امنیتی دارد. ایران جزو ۱۰ کشوری نیست که بیشترین جمعیت تحت تأثیر مخاطرات طبیعی را دارند، اما متأسفانه جزو ۱۰ کشور اول با بالاترین آمار مرگومیر ناشی از این مخاطرات است. فرزانه هشدار داد که اگر راهبردی منسجم برای مقابله با تغییر اقلیم اتخاذ نشود، این آمار ممکن است در آینده افزایش یابد.
وی سه ضلع اصلی برای مواجهه با تغییرات اقلیم را شامل «سازگاری» «مدیریت مخاطرات طبیعی» و «کاهش انتشار گازهای گلخانه ای» دانست او تأکید کرد که بدون برنامه ریزی جامع کاهش خسارت ها ممکن نخواهد بود
لزوم اقدام هماهنگ و جهانی
فرخ مسجدی، نماینده سازمان برنامه و بودجه در احیای جنگلهای زاگرس، نیز با تأکید بر لزوم همکاری جهانی برای مقابله با تغییرات اقلیم گفت: «اگر کشوری در این مسیر عقب بماند، در آینده با معضلات جدی مواجه خواهد شد.» وی اضافه کرد که حتی در درون کشور نیز شدت تأثیرات اقلیمی در نقاط مختلف متفاوت است و باید تحلیلهای دقیقتری برای هر منطقه انجام شود.
وی افزود که با شناخت شاخص های اقلیمی می توان مدل سازی دقیق تری از آینده ارائه داد و در نتیجه سیاست های بهینه تری برای مدیریت منابع شهرسازی کشاورزی و دیگر حوزه ها اتخاذ کرد
جمعبندی
بررسیهای ارائهشده در این نشست علمی به روشنی نشان میدهد که ایران با سرعتی نگرانکننده تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد. میانگین دمای کشور تقریباً دو برابر میانگین جهانی افزایش یافته، بارندگی کاهش یافته، و وقایع اقلیمی حدی بیشتر و شدیدتر شدهاند. این تغییرات، پیامدهای عمیق اجتماعی، اقتصادی و محیطزیستی به همراه خواهد داشت.
برای مواجهه با این بحران نیاز به درک علمی برنامه ریزی راهبردی و همکاری بین المللی و درون ملی است بدون چنین رویکردی بحران اقلیمی ممکن است به بحرانی چندبعدی و غیرقابل کنترل در دهه های آینده تبدیل شود





















